Gisteren was de dag van inpakken.
Met de keukenweegschaal in de aanslag, een veel te grote stapel spullen en dan maar wikken en wegen wat wel en wat niet mee mag! Zodoende kwam ik er al snel achter dat een aantal zaken een stuk meer wegen dan je verwacht. Een lichte spijkerbroek: 638 gram! Een beachvolleybal (met pompje): 335 gram. Een paar casual gympen: bijna 1 kilo…. Pfff, ok, die dus zeker niet! En dan bij elk item afvragen hoe vaak ga ik dit gebruiken? Heb ik het echt nodig? Hoe vaak ga ik het vervloeken? Vervolgens wint de beachvolleyballer het dan toch weer van de reiziger… Dus een t-shirt en een boxershort minder!
Maar een aantal extra’s moeten toch ook gewoon afvallen, want schone kleding is toch ook gewoon een must voor de verwende backpacker. Toch ben ik altijd weer jaloers op Jacomien die met een dun hemdje voor de dag kan komen, want shirts zijn best zwaar en boxers trouwens ook!

Na een tijdje stond er een volle rugzak en geen spullen meer op bed… Missie geslaagd! Nog een klein tasje voor handbagage, want zonnebril, de laptop en e-reader moeten natuurlijk ook mee en graag binnen handbereik.

Klaar om te gaan! Nouja… Ik dan! Jacomien heeft pas om 1 uur ’s nachts haar spulletjes in een tas gegooid die gelukkig al wel klaar lagen in de kast! Tussendoor nog een heel druk programma met een afscheidsdiner van het OLVG, met prachtige, lovende woorden van het hoofd van de apotheek over Jacomien. Erg gezellig, maar toch ook weer vroeg weg, want nog even een laatste biertje met Tamar en Hans (buren). Dat is een ware traditie geworden als wij of zij op reis gaan en deze aflevering kon daar uiteraard geen uitzondering op zijn!

Slapen!

Na een iets te korte nacht en onrustig te hebben geslapen hebben we deze ochtend de katten gedaggeknuffeld (al liet Dexter zich nauwelijks vangen). Na een bak koffie, tas op de rug en al zwaaiend naar Tamar… Gaan!
De 11.000km landreis startte eigenlijk al met bus 21 naar Centraal. En daar stond ons een superleuke verrassing te wachten… Uitzwaaiers!
Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt! Bakje koffie gedronken met Rose en Maaike en op het perron kwam mijn collega Jeroen ook nog even aanschuiven! Echt heel heel leuk, jongens! We voelen ons nu al gemist!

Wij zijn onderweg naar Berlijn! Doeg! Tabee! Bye! Tschusss!
Tot ziens in januari! (of digitaal; tot snel!)