Bedankt voor alle leuke reacties op onze blog!! Het is echt leuk om te zien dat het (veel!) gelezen wordt en nog leuker te lezen dat het ook nog eens wordt gewaardeerd! We zijn dus erg blij met jullie reacties en dus gaan wij (lees ik…haha) ook lekker verder met schrijven!

Deze ochtend zaten we alweer in onze laatste Russische trein; van Irkutsk naar Ulan-Ude. En iets anders dan gepland. We hadden gedacht de boot vanaf het eiland Olhon over het Baikalmeer te nemen, maar deze gaat pas 22 augustus… en dat staat onze visa en dus “Ome Poetin” niet toe. Jammer, want we kunnen hier gerust nog een week of wat extra tijd gebruiken. Onze tijd in Rusland gaat erg snel, er is simpelweg veel teveel om te zien in een paar weken en we willen uiteraard niks missen. Na onze vorige blog zijn we doorgereisd naar Novosibirsk, Krasnoyarsk en Irkutsk alhoewel we het uitstekend naar onze zin hebben gehad is het ook zo dat de steden tussen Moskou en het Baikalmeer niet vreselijk bijzonder zijn, prima onderbrekingen voor de lange reis en voor een nachtje en altijd wel iets te doen. Maar als je vraagt “moet” ik daar naartoe? Nee, niet persé. Als je toch wilt kiezen; Kraznoyarsk, met haar iets oudere stadskern met nog veel houten huizen en een prachtig natuurpark Stolbi in de buurt. En Irkutsk als uitvalsbasis voor het Baikal is ook zeker fijn.
Toch hebben we nu al besloten een keer terug te gaan, maar dan waarschijnlijk in de winter voor een heel ander beeld. Het is hier nu warm, eigenlijk te warm volgens zeggen, maar wij vinden het wel lekker. Het is hier een erg warme zomer en daarmee zo’n 27 graden. Overmorgen lijkt het 14 graden te worden…. Hmmm, echt niet nodig!

Stolbi:

De trein deze ochtend van de ene naar de andere kant van het Baikal meer deed er toch 7,5 uur over, want het Baikal is groot! We hebben inmiddels geleerd dat er zo’n 300 rivieren instromen en 1 flinke weer uit, het meer 630 x 60 km groot is, tot 1736 meter diep en daarmee één vijfde van het onbevroren zoetwater op aarde bevat. Jaja, als je maar genoeg beperkt is het getal enorm, maar in dit geval ook echt een serieuze bak met water! En door verschuivende aardplaten zal dit meer steeds groter worden tot het uiteindelijk de 5e oceaan op aarde zal vormen, maar dat duurt nog wel “even”!

The Great Baikal Trail:

De afgelopen dagen zijn we sowieso een stuk wijzer geworden, want waar de taalbarrière ons meestal beperkt, zaten we vrijdag met een Rus in de trein die bijzonder goed Engels sprak! Hij ook een goede kletser, dus hebben we elkaar de oren van het hoofd gevraagd. ’s Avonds hebben we gegeten met hem (Vasili) en zijn vrouw (Tatyana). Zij zat vermoedelijk er niet erg hard op te wachten om na een dag hard werken de treinbuddies van haar man te vermaken en was ietwat verlegen omdat ze weinig Engels sprak, maar toch heel vriendelijk. Hij was erg nieuwsgierig en een zoals gezegd een flinke prater. Het was erg interessant om te horen hoe hij naar de wereld en zijn eigen land kijkt. En ook dat hij zijn kinderen ook graag wat van Europa en “onze”  levensvreugd wil meegeven, een meer gehoorde wens hier.
In zijn antwoorden werd wel helder dat hij op een aantal aspecten anders tegen de zaken aankijkt (c.q. anders voorgelicht wordt) en soms toch ook wat gereserveerd in zijn uitspraken (Al dan niet bewust?! “I don’t know much about politics, ofcourse”). Soms in overeenkomst met conservatief Nederland of wellicht 20-25 jaar terug, soms regelrecht de Russische kijk. Na het eten werden we door hem nog eens de stad (Krasnoyarsk) rondgereden en thee gedronken bij hun thuis. Een hele bijzondere ervaring met een leuke verwelkomende man en zijn lieve vrouw die we dus ook even mochten ontmoeten.
Morgen gaan we onderweg naar met mooie Ust-Barguzin voor een 4-daagse tour langs Barguzin baai en door de vallei, om zaterdag hier weer terug te keren in Ulan-Ude. Door de boot die niet gaat hebben we in dit gebied nu flink meer tijd en dat is helemaal niet zo vervelend, want het was soms best haasten.

Treinen naar Irkutstk:

Zondag gaan we het land alweer uit en Mongolië in! Dit keer met de bus, want de trein moet zijn wielen aanpassen aan het Mongoolse spoor…. Leuk om te zien natuurlijk, maar dat kan tot 6 uur extra duren en aan de grens nog eens een paar uur extra voor het controleren van alle paspoorten. Bedankt, maar we pakken de trein graag verderop weer op want zeker de mooi versierde Chinese treinen willen we niet missen!